Cast: Cillian Murphy, Christopher Eccleston, Naomie Harris, Brendan Gleeson, Megan Burns

(UK/NL/USA / 2002 / 35mm / 112')

Een vlaag van grofkorrelige nieuwsbeelden met zeer gewelddadige inhoud vult het scherm. Als de camera traag achteruitglijdt kan je een reeks televisieschermen als dragers herkennen waarnaar een chimpansee verdwaasd zit te kijken. Dit zijn de openingsseconden van een intens, donker en angstaanjagend staaltje Britse cinema. Het verhaal klinkt vertrouwd in de oren. Een firma die zich bezighoudt met biotechnologie ontdekt een virus dat zich verspreidt door de beet van een ander geïnfecteerd wezen of door bloedoverdracht. Een groep dierenactivisten bevrijden een met het virus besmette chimpansee en de poppen gaan aan het dansen. Binnen de 20 seconden na de infectie maakt een blinde razernij zich van de slachtoffers meester. Als het hoofdpersonage Jim (Cillian Murphy) uit zijn coma ontwaakt is het 28 dagen geleden dat de virusepidemie losbarstte. Hij dwaalt door een verlaten Londen waarbij enkel zijn 'hello' geroep de stilte doorbreekt. Het gebruik van digitale video en het onwerkelijk ochtendlicht van een verlaten Londen geven iets onbeschrijflijks en surreëel mee aan de beelden. Al gauw wordt de bedrukkende sfeer doorbroken met een brok galgenhumor als Jim de graffiti 'The end is extremely fucking nigh...' op een muur krijgt te lezen. Tijdens zijn trip ontmoet hij Selena (Naomie Harris), een brutale en nihilistische overlevende, Frank (Brendan Gleeson), een Londense taxi chauffeur en zijn dochter Hannah (Megan Burns). Als ze via een krakend radiobericht vernemen dat het antivirus te vinden is nabij Manchester, duiken ze samen in Franks taxi en zetten vaart over een verlaten autostrade... Danny Boyle maakte grote indruk op het filmwereldje met 'Shallow Grave' (1994) en 'Trainspotting' (1996). Zijn Hollywood avontuur onder vorm van de Alex Garland adaptatie 'The Beach' (2000) werd echter een misser van formaat. Overtuigd van de schrijverskwaliteiten van Garland maar met een afkeer voor de gladde Hollywood producties keert Boyle terug op het voorplan met 28 Days Later. een waardig eerbetoon aan George A. Romero's zombie trilogie en aan het zombiegenre in het algemeen. Romero waarschuwde in zijn films al voor de kwalijke gevolgen van o.a. kernproeven. Boyle zoekt de oorzaken eerder bij sociale onverdraagzaamheid en onverantwoorde experimenten met bacteriën. 28 Days Later is een beklijvende en bijzonder realistische horrorprent geworden zonder de obligate overdosis gore. Een sublieme combinatie van gejaagd camerawerk (deels met digitale camera), een flitsende montage en een sterke soundtrack (o.a. Grandaddy, Brian Eno, Godspeed You Black Emperor!...) maken van 28 Days Later een verrassende ervaring, niet alleen voor horroradepten maar voor alle fans van frisse hedendaagse cinema.

http://www.fox.be/28dayslater